Aşk’ın topraklarında yürüdük kısa bir yolda,
Dersini aldık bir müddet boyunca,
Peki ayrılmayacak mıyız günün sonunda,
Bir iç çekişiyle, bir gülümsemeyle?
Güneş ışığının parlaklığı altında bir süre,
Birbirimize kenetlenmiştik, dudaklarımız bir, unutmuştuk
Gölgelerin nasıl düştüğünü gün bittiğinde,
Ve Aşk bitmediğinde.
Yeminler etmedik—bozulacak hiçbir yemin yoktu,
Aşkımız tepedeki rüzgâr kadar özgürdü,
Söylenmemesini dilediğimiz hiçbir söz kalmamıştı,
Hiç günah işlememiştik.
Nasılsa ayrılmayacak mıyız günün sonunda,
Bir süre sevmiş ve oyalanmış olanlar olarak,
Dudaklarımızı son kez buluşturup, yollarımıza gittiğimizde,
Bir iç çekişiyle, bir gülümsemeyle?

Birinci sayı, s. 39